In de straat van een vaste klant van mij woont een ouder echtpaar die mijn hulp heeft ingeroepen. Het duurde even voordat ze mij via mijn klant hadden benaderd. Meneer was er nog niet aan toe zijn klussen uit handen te geven. “Hij is nogal precies” zei mijn klant en hij is bang dat het niet goed gebeurd. Maar zijn vrouw is het beu dat de klusjes op zich laten wachten.
Met deze info op zak toog ik naar het echtpaar. Mevrouw ontvangt mij met open armen. Met een stok en moeilijk ter been, gaat ze me voor naar de huiskamer. Op een pittige manier verteld ze me wat er allemaal ligt te wachten. De buitendeur is nodig aan een lik verf toe. Een keukenkastdeurtje hangt scheef en nu gaan we naar boven! zegt ze. Moeizaam lopen we twee trappen op naar de voorzolder. Plinten, raamkozijnen moeten ook geschilderd worden, daar ergert ze zich zo aan, “daar kijk ik nu al jaren tegen aan”. Plots komt meneer tevoorschijn en luistert gedwee instemmend naar het gemopper van zijn vrouw. Ze heeft gelijk maar ik kan het echt niet meer zegt hij; “Mijn knieën weet je”. Ahhh dan krijg ik plots zin om die man te knuffelen en mevrouw ook. Om meneer bij de klussen te betrekken vraag ik hem de verf te kopen en met het scharnier van het keukenkastdeurtje naar de bouwmarkt te gaan om zo’n zelfde te kopen.
Mevrouw loodst me verder en doet de deur open van een ‘hok’. Mijn ogen moeten even wennen aan het donker. En hier, zegt ze, moet dit schilderijtje komen te hangen. Het is me heel dierbaar alleen wil mijn man het niet zien.
Nee!! zegt de man ferm, ik krijg er de kriebels van, het is geschilderd door haar ex, snap je? Hahaha, ja ik snap het hoor. 82 jaar en heerlijk jaloers! Met zijn drietjes lachen we erom.
Reactie plaatsen
Reacties